مسئله 391- زنى كه عادت وقتيه و عدديه، يا
وقتيه دارد، اگر چند روز جلوتر يا عقب‌تر از وقت عادت خود خون ببيند به طورى كه
بگويند حيض را جلو يا عقب انداخته، گرچه آن خون نشانههاى
حيض را نداشته باشد، بايد به احكامى كه براى زن حائض گفته شد عمل كند.
مسئله 392- زنى كه عادت وقتيه و عدديه دارد،
اگر چند روز پيش از عادت يا چند روز بعد از عادت و همۀ روزهاى عادت، خون ببيند و
روى هم از ده روز بيشتر نشود، همه حيض است. و اگر از ده روز بيشتر شود، فقط خونى را كه
در روزهاى عادت خود ديده، حيض است و خونى كه پيش از آن يا بعد از آن ديده استحاضه
مىباشد، و بايد عبادت‌هايى را كه در روزهاى پيش از عادت يا بعد از عادت به‌جا نياورده،
قضا نمايد.
مسئله 393- زنى كه هميشه خون مىبيند، اگر
عادت دارد، بايد ايّام عادتش را حيض و بقيه را استحاضه قرار دهد، و اگر عادت ندارد،
بايد خونى را كه نشانۀ حيض دارد حيض و بقيه را استحاضه قرار دهد، و اگر همۀ خون‌ها
يك جور باشد، بايد در هر ماه به اندازۀ عادت خويشان خود، حيض قرار دهد و اگر خويش
ندارد يا ايّام عادتشان يكسان نيست يا دسترسى به آنان ندارد، بايد در هر ماه ده
روز را حيض قرار دهد. و از نظر وقت مخيّر است در قرار دادن
اوّل ماه يا وسط ماه يا آخر آن.
مسئله 394- زنى كه عادت دارد، اگر بعد از
آنكه سه روز يا بيشتر خون ديد پاك شود، بعد دوباره خون ببيند و فاصلۀ بين دو خون
كمتر از ده روز باشد و همۀ روزهايى كه خون ديده با روزهايى كه در وسط پاك بوده از
ده روز بيشتر باشد، مثل آنكه پنج روز خون ببيند و پنج روز پاك شود و دوباره پنج
روز خون ببيند، بايد هر كدام از دو خون را كه تمام يا بعض آن در ايّام عادت بوده،
حيض و خون ديگر را استحاضه قرار دهد، و اگر مقدارى
از خون اوّل و مقدارى از خون دوّم در ايّام عادت باشد، بايد خون اوّل را حيض قرار
دهد.
صفحه 71
مسئله 395- زنى كه عادت وقتيه و عدديه دارد،
اگر بيشتر از ده روز خون ببيند، خونى كه در روزهاى عادت ديده گرچه نشانههاى حيض را نداشته باشد، حيض است، و خونى كه بعد از
روزهاى عادت ديده گرچه نشانههاى حيض را داشته باشد، استحاضه است.
مسئله 396- زنى كه عادت عدديه دارد، اگر
بيشتر از شمارۀ عادت خود خون ببيند و از ده روز بيشتر شود، چنانچه همۀ خون‌هايى كه
ديده يكجور باشد، بايد از موقع ديدن خون به شمارۀ روزهاى عادتش حيض و بقيه را استحاضه قرار دهد، و اگر همه خون‌هايى
كه ديده يكجور نباشد، بلكه چند روز آن نشانه حيض را داشته باشد، بايد از روزى كه
نشانه حيض را دارد به اندازه عادت خود حيض و بقيه را استحاضه قرار دهد.
مسئله 397- وقتيه يا مضطربه يا مبتدئه اگر
بيشتر از ده روز خونى ببيند كه چند روز آن نشانۀ حيض را دارد، چنانچه خونى كه نشانۀ حيض دارد كمتر از
سه روز و بيشتر از ده روز نباشد، بايد تمام آن را حيض و بقيه را استحاضه قرار دهد،
و اگر خونى كه نشانۀ حيض دارد كمتر از سه روز يا بيشتر از ده روز باشد، يا همۀ خون‌ها
يك جور باشد، بايد به اندازۀ عادت خويشان خون حيض قرار دهد، و چنانچه خويش ندارد،
يا شمارۀ عادت آنان يك جور نيست، يا دسترسى به آنان ندارد، بايد تا هفت روز را حيض
قرار دهد.
مسئله 398- ناسيه يعنى زنى كه عادت خود را
فراموش كرده، اگر بيشتر از ده روز خون ببيند، بايد روزهايى كه خون او نشانۀ حيض را دارد تا ده روز، حيض و بقيه را استحاضه قرار
دهد، و اگر نتواند حيض را به‌واسطۀ نشانههاى آن تشخيص دهد، بايد تا هفت روز را
حيض و بقيه را استحاضه قرار دهد.
مسئله 399- مبتدئه و مضطربه و ناسيه و زنى كه
عادت عدديه دارد، اگر خونى ببينند كه نشانههاى حيض داشته باشد، يا اطمينان كنند كه سه روز طول
مىكشد، بايد عبادت را ترك كنند، و چنانچه بعد بفهمند حيض نبوده، بايد عبادت‌هايى
را كه به‌جا نياوردهاند قضا نمايند. ولى اگر اطمينان نكنند كه تا سه روز طول
مىكشد و نشانههاى حيض را هم نداشته باشد، بهتر است تا سه روز كارهاى استحاضه را
به‌جا آورند و كارهايى را كه بر حائض حرام است ترك نمايند و چنانچه پيش از سه روز پاك
نشدند، بايد آن را حيض قرار دهند.
مسئله 400- زنى كه در حيض عادت دارد، چه در وقت آن يا عدد آن يا هم در وقت
و هم در عدد آن، اگر دو ماه پشت سر هم برخلاف عادت خود خونى ببيند كه وقت آن يا
شمارۀ روزهاى آن يا هم وقت و هم شمارۀ روزهاى آن يكى باشد، عادتش بر مىگردد به
آنچه در اين دو ماه ديده است.
صفحه 72
مسئله 401- زنى كه معمولًا ماهى يك مرتبه خون
مىبيند، اگر در يك ماه دو مرتبه خون ببيند و آن خون نشانههاى حيض را داشته باشد، چنانچه روزهايى كه در وسط پاك
بوده از ده روز كمتر نباشد، بايد هر دو را حيض قرار دهد.
مسئله 402- اگر سه روز يا بيشتر خونى ببيند
كه نشانۀ حيض را دارد، بعد ده روز يا بيشتر خونى ببيند كه
نشانۀ آن را ندارد، و دوباره سه روز يا بيشتر خونى به نشانههاى حيض ببيند، بايد
خون اوّل و آخر را كه نشانۀ حيض داشته حيض قرار دهد.
مسئله 403- اگر زن پيش از ده روز پاك شود و
بداند كه در باطن خون نيست، بايد براى عبادت‌هاى خود غسل كند، گرچه گمان داشته
باشد كه پيش از تمام شدن ده روز دوباره خون مىبيند، ولى اگر اطمينان داشته باشد
كه پيش از تمام شدن ده روز دوباره خون مىبيند، نبايد غسل كند، بلكه بايد به احكام
حائض رفتار نمايد.
مسئله 404- اگر خون زن پيش از ده روز قطع شود
و احتمال دهد كه در باطن خون باشد، بايد خود را وارسى كند، پس اگر پاك بود غسل كند
و اگر پاك نبود تا ده روز را حيض قرار دهد، ولى بهتر است كارهايى را كه بر حائض
حرام است ترك كند و كارهاى مستحاضه را انجام دهد.
مسئله 405- خونى را كه نمىداند حيض است يا استحاضه، مثلاً زنى كه عادتش هفت روز
است اگر خونى ببيند كه بيشتر از ايّام عادت باشد و نداند كه از ده روز تجاوز
مىكند تا آن را استحاضه قرار دهد يا قبل از ده روز قطع مىشود تا آن را حيض قرار دهد، مىتواند حيض قرار دهد، ولى بهتر است
تا ده روز كارهايى را كه بر حائض حرام است ترك، و كارهاى استحاضه را انجام دهد.
مسئله 406- اگر چند روز را حيض قرار دهد و عبادت نكند، بعد بفهمد حيض نبوده است،
بايد عبادت‌هايى را كه به‌جا نياورده قضا نمايد. و اگر چند روز را به گمان این‌که
حيض نيست عبادت كند، بعد بفهمد حيض بوده، چنانچه آن روزها را روزه گرفته، بايد قضا
نمايد.
مسئله 407- استظهار عمل مستحبّى است كه زن در
ايّامى كه نمىداند خونى كه از او خارج مىشود حيض است يا استحاضه، انجام مىدهد. و آن اين است كه
كارهاى استحاضه را انجام داده، و كارهايى را كه بر حائض حرام است ترك مىنمايد.
مسئله 408- جلوگيرى از عادت شدن يا قطع نمودن
عادت، قبل از سه روز با خوردن قرص يا استعمال آمپول و مانند اينها اشكال ندارد، و خون‌هايى
كه كمتر از سه روز ديده است، حكم استحاضه را دارد.
صفحه 73
مسئله 409- زن‌هايى كه براى جلوگيرى از عادت
قرص مىخورند، اگر آلودگی‌‌هايى مشاهده كنند كه نشانۀ حيض را ندارد، بايد آن را استحاضه قرار دهند گرچه در
ايّام عادتشان باشد.
مسئله 410- ديدن آلودگى قبل از ايّام عادت در
صورتى كه رحم پاك باشد و نشانۀ حيض را نداشته باشد، استحاضه است.